Rima Khcheich

Rima Khcheich {ريما خشيش} (1974) is een Libanese zangeres, geboren in Khiam, Zuid-Libanon. Ze begon met het zingen van klassieke Arabische muziek op negenjarige leeftijd en ontving de bronzenmedaille op het 'Bizert Festival for the Mediterranean Song' in Tunesië, 1985. Haar zangcarrière begon bij het kinderkoor van de Arabic Cultural Club en de Beirut Oriental Troop for Arabic Music, onder toezicht en leiding van Salim Sahab. Khcheich is geschoold in de traditie van klassieke Arabische zang aan het Libanese National Higher Conservatory of Musici n Beiroet. Na deel te hebben genomen aan verschillende concerten in Libanon en over de hele wereld, heeft Khcheich internationale bekendheid en bewondering vergaard voor haar gave in het uitvoeren van complexe Arabische liedvormen. Die liedvormen, combineert Khcheich geregeld en met groot succes met Westerse muziek, van jazz tot barok. Momenteel doceert Khcheich zang aan het Libanese National Higher Conservatory of Music.

‍

Kunstenaars- en schrijversinitiatief Modka Beiroet

Modc / ka kan worden geschreven met een C of met een K, omdat het willekeurig is en omdat we niet eens zekerweten welk alfabet we moeten gebruiken.

‍

Modca gaat niet over de herinnering aan een café dat niet meer bestaat in Beiroet aan Hamra Street. Modka gaat meer over willekeurige gesprekken en ontmoetingen die daar vroeger toevallig plaatsvonden, op de lawaaierige stoep. Het gaat over willekeurige ontmoetingen die aanleiding gaven tot willekeurige gesprekken, die daar, of elders, in een ander café, in een andere stad, of zelfs een plek die nauwelijks een stad is, en niet in een café, nog steeds zouden kunnen plaatsvinden. Een willekeurig  gesprek in het voorbijgaan. Modca is misschien een project dat uit dergelijke gesprekken zou kunnen ontstaan.

Het gaat over de onvoorwaardelijke liefde voor willekeur en wat dit voor goede verrassingen kan brengen. Modca was misschien een straathoek, een trottoir, een vitrine die je misschien hebt gezien tijdens het wandelen zonder een duidelijke bestemming, ergens. Modc / ka is deze plek, bezocht door beeldend kunstenaars, schrijvers, denkers. En ze komen samen in een oud huis, dat toevallig uit 1820 stamt en getuige is geweest van minstens twee wereldoorlogen.

Modka is oorspronkelijk een eiland waar de koffie werd verbouwd, in Jemen, daarna werd het een naam voorkoffie, meegenomen of misschien geïmporteerd door de Italianen uit de haven van Modka.

Modka is een huis, van waaruit kunst en cultuur, niet alleen uit Beiroet, of Jemen, of Italië of Nederland hoeft te komen. Het is ook een schrijfplatform.

Het is een huis, een woonkamer met een vitrine, waar twijfel mogelijk is, gezelligheid, willekeurige ontmoetingen, koken, zingen, ideeën gedeeld kunnen worden.

Modca was toevallig ook een slagerij. Sporen van puntige vleeshangers, van paardenlevens hangen nog aan het plafond. En ook was Modka het huis en de werkruimte van een schoenmaker in Zutphen, een man die in de ruimte schoenen maakte. Zelfs op de donkerste dagen van het jaar moet een schoen zijn gerepareerd of gemaakt.

In Modca willen we lui zijn, middagdutjes doen, films kijken, textiel wassen, naaien, optredens organiseren, eten koken en eten, koffie drinken, vrienden en bezoekers voeren, slapen, speels zijn, zorgen voor elkaar in tijden van pandemieën, kunst verbinden en ons laten inspireren door alle ideeën waar we graag mee willen werken, in willekeurige volgorde.

Modka heeft drie talen, maar in feite heeft het er nog veel meer, en ook geen taal. Modca kan gedempt zijn, maar het kan ook een erg lawaaierige ruimte zijn. Kunnen we het een kunstruimte noemen?

‍

Een dichter in Modka zei ooit :'Er blijft niets anders over dan speelsheid! Kom op dan!'.

‍