.svg)
Zondag 22 mei is de laatste dag van de tentoonstelling The Reason I Move waarin Dat Bolwerck films en tekeningen van Clarinde Wesselink (1991) toont. Ter afsluiting en ter verdieping gaat Clarinde Wesselink die zondag in gesprek met filosofen Aldo Houterman en Nathanja van den Heuvel. Zij zullen spreken over de raakvlakken binnen hun werk waarin, bij alle drie, beweging, sport, communicatie en het menselijk lichaam centraal staan.
Tickets zijn te koop voor het totale mini-symposium, inclusief lunch, en per spreker (met of zonder lunch).
10.45 uur inloop
11.00 - 12.30 uur lezing Aldo Houterman
12.30 uur lunch
13.30 - 15.00 uur lezing Nathanja van den Heuvel
Tijdens de lunch en na het programma is er mogelijkheid de tentoonstelling te bezoeken. Clarinde Wesselink is beschikbaar voor eventuele vragen.
Aldo Houterman doceert Ethiek en Filosofie aan de Universiteit van Amsterdam en Hogeschool Utrecht en doet promotie-onderzoek aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Zijn interesse gaat uit naar beweging, sport, psychiatrie, het lichaam en de rol die het brein hierbij speelt. Hierover heeft hij een boek geschreven: ‘Wij zijn ons lichaam’ uitgegeven bij Ambo|Anthos Uitgevers. Houterman’s uitgangspunt is dat de elementaire relatie tussen persoon en wereld niet bestaat uit gedachtes, maar uit lichamelijke vermogens. Ons lichaam, samen met onze emoties, is in staat om direct grip te krijgen op een situatie, zonder dat daar bewust nadenken bij komt kijken. Deze onberedeneerde vermogens zijn wat hem betreft niet bijkomstig of onaangepast, maar leveren de basis van typisch ‘intelligent’ gedrag, zoals beslissen, nadenken, herinneren of sociale interactie.
Nathanja van den Heuvel promoveerde in december 2021 aan Universiteit Leiden met een door NWO gefinancierd onderzoeksproject waarin ze op basis van empirisch onderzoek naar de ervaringen van vrouwenvoetbalspelers een nieuwe theorie van gendersubjectiviteit ontwikkelt. Daarnaast werkte ze als docent aan onder meer Universiteit Leiden, ArtEZ AKI en Willem de Kooning op het gebied van de feministische filosofie, postmodernisme, ecofilosofie en de filosofie van het spel. Ze studeerde filosofie aan de Erasmus Universiteit Rotterdam en literatuurwetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam. Hiernaast was ze onder meer lid van de UR van de Universiteit Leiden, bestuurslid van SWIP.NL (Society for Women in Philosophy Nederland), coördinator van de OZSW studiegroep feministische filosofie, medeoprichter van Open Performance Academy en werkt ze aan de ontwikkeling en implementatie van een educatief programma dat sport- en filosofie onderwijs met als doel uitsluiting in de gymles tegen te gaan en leerlingen op een belichaamde manier te laten nadenken over inclusie.
De praktijk van Clarinde Wesselink (1991) is een fundamenteel onderzoek naar hoe we ons lichaam als instrument kunnen inzetten om nieuwe relaties aan te gaan met de wereld. Wesselink is gefascineerd door de lichamelijke grenzen van onze binnen-, en buitenwereld. Onze huid is volgens haar geen ondoordringbare grens, maar een permeabele zone; een membraan van lichaamscellen. In haar werk stelt ze zichzelf steeds opnieuw dezelfde vraag: “hoe kunnen we deze doorlaatbaarheid beïnvloeden om zo nieuwe, ruimere, sensitievere en intensievere relaties met onze omgeving te creëren?” Vanuit deze gedachte en gebaseerd op dagelijkse ervaringen creëert Wesselink utopische toekomstbeelden in de vorm van choreografieën, performances, tekeningen en films. Dit met het oog op de toekomst, waarin we nog afhankelijker zullen worden van technologie en de niet fysieke “wereld” online. Die virtuele parallelle wereld leidt af van fysiek contact met elkaar. Hier probeert Wesselink een tegenwicht aan te bieden.
.svg)
.svg)
.svg)
